Η ομάδα του Greeco βρέθηκε στο φιλανθρωπικό Bazaar και τα εγκαίνια της έκθεσης του Δείπνου Αγάπης στο Σεράφειο. Τα έσοδα από το bazaar θα διατεθούν για την υποστήριξη των σημαντικών έργων του Οργανισμού και αρωγός σε όλη αυτή την προσπάθεια ήταν ο Δήμος Αθηναίων.
Η Μαριάννα Πέππα, ιδρύτρια του Δείπνου Αγάπης μας μίλησε για την αρχή του πολύ όμορφου ταξιδιού της, το όραμα πίσω από τη δράση και το επόμενο βήμα.
Ποια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει το Δείπνο Αγάπης;
Το Δείπνο Αγάπης, ή το Δειπνάκι όπως μου αρέσει να το αποκαλώ, ξεκίνησε από μία δική μου εσωτερική ανάγκη προκειμένου να μην εξοικειωθεί η ματιά μου. Δεν ήθελα να συνηθίσω να βλέπω ανθρώπους μόνους στο δρόμο και απλά να τους προσπερνώ.
Κάπως έτσι λοιπόν πήρα την απόφαση να σηκωθώ από τον καναπέ μου και να αρχίσω αυτά τα πρώτα βράδια, τα οποία γίνανε βράδια μας. Έτσι γεννήθηκε το Δείπνο Αγάπης. Πλέον όλο αυτό πλαισιώνεται από μια υπέροχη ομάδα ανθρώπων, που είμαι τυχερή να έχω δίπλα μου.
Ποιο είναι το όραμα του Δείπνου Αγάπης; Θα ήθελες να μοιραστείς περισσότερα σχετικά με το ποιος είναι ο προορισμός σου σε αυτό το ταξίδι;
Από την πρώτη ημέρα που ξεκινήσαμε η αλήθεια είναι, είχα στο μυαλό μου ότι δεν θέλω να έχουμε ταβάνι.
Θέλω να κάνουμε ό,τι μπορούμε για τους ανθρώπους αυτούς και να το κάνουμε βήμα βήμα τη φορά, οπότε και τώρα τυχαίνει και είμαστε έτσι, σε μια περίοδο που το μεγάλο αρχίζει και αποκτά σάρκα και οστά.
Απόλυτος στόχος είναι η επανένταξη των ανθρώπων αυτών. Ποτέ δεν έφυγε από το μυαλό, από τη σκέψη μας, κάτι τέτοιο. Χτίζουμε λοιπόν τις σχέσεις που έχουμε χτίσει, καθώς είναι και ο ακρογωνιαίος λίθος σε όλο αυτό. Αυτό είναι το βασικό συστατικό για να μπορέσει να μας εμπιστευτεί ένας άνθρωπος που έχει παραιτηθεί από τον ίδιο του τον εαυτό γιατί θεωρεί ότι ενδεχομένως ότι και να κάνει, η κοινωνία δεν πρόκειται να τον αποδεχτεί.
Έχεις αναφερθεί στη δράση πίσω από το δείπνο αγάπης λέγοντας πως είναι 100% εθελοντική. Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν το γνωρίζει πολύς κόσμος. Ποια είναι η αντίδραση λοιπόν του κόσμου σε αυτό;
Η αλήθεια είναι πως πολλοί άστεγοι έχει τύχει να ρωτήσουν μέλη της ομάδας αν τουλάχιστον πληρώνονται καλά. Όταν τα μέλη μας τους εξηγούν πως όλο αυτό είναι εθελοντικό πολλές φορές υπάρχουν εκφράσεις όπως «Τουλάχιστον σας πληρώνουν τις βενζίνες»; Όλα τα μέλη της ομάδας, όπως και εγώ καλούνται να καλύψουν μόνοι τα έξοδα τους, ακόμη και τις βενζίνες τους.
Παρόλα αυτά αντιλαμβάνομαι πως αυτό είναι κάτι που προκαλεί έκπληξη στον περισσότερο κόσμο, καθώς έχουμε συνηθίσει σήμερα να ψάχνουμε τον χρηματικό όφελος πίσω από μία καλή πράξη. Ο εθελοντισμός και όσοι δραστηριοποιούνται σε αυτόν είναι πραγματικά ανεκτίμητης αξίας. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή λοιπόν από αυτό σίγουρα δεν είναι η χρηματική, καθώς το Δείπνο Αγάπης είναι καθαρά εθελοντικό.
Ανέφερες ότι το όφελος δεν είναι χρηματικό. Αλήθεια, ποια είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση;
Υπάρχουν σίγουρα πολλές απαντήσεις που θα μπορούσα να δώσω σε αυτό, γιατί παραδείγματος χάριν για εμένα συμβαίνει κάθε φορά που ένας από τους ανθρώπους που φροντίζουμε (αυτή τη στιγμή μάλιστα φροντίζουμε 350 άτομα) πάρει το γεύμα του, το ανοίξει και το φάει. Εκείνη τη στιγμή εγώ νιώθω πολύ χαρούμενη!
Επίσης μία ακόμη μεγάλη ανταμοιβή είναι τα πολύ όμορφα χαμόγελα που δεχόμαστε αλλά και τα όμορφα λόγια που εισπράττουμε. Ακόμη βλέπεις πολύ όμορφα χαμόγελα να ζωγραφίζονται, πολύ όμορφες ρυτίδες, όταν η ομάδα μας τους προσεγγίζει.
Και από κει και πέρα σε ένα μεγαλύτερο πλαίσιο είναι και οι σχέσεις που χτίζουμε σε συνάρτηση και με αυτό που αναφέραμε νωρίτερα για το κομμάτι της επανένταξης το οποίο ήταν ανέκαθεν ο απόλυτος στόχος μας. Μία από τις φράσεις που με έχουν συγκινήσει ήταν όταν ένας από τους ανθρώπους που φροντίζαμε μου είπε «Άπλωσες την καλοσύνη σου και σκέπασες το χειμώνα μου».
Τι θα ήταν αυτό που θα έλεγες σε κάποιον που σκέφτεται να ασχοληθεί, να γίνει μέλος του δείπνου αγάπης, αλλά ακόμα ανησυχεί για το αν δεν έχει τον απαραίτητο χρόνο να αφιερώσει;
Να έρθει να γνωριστούμε. Στο Δείπνο Αγάπης έχουμε διαμορφώσει μια πολύ όμορφη και δεμένη οικογένεια, γιατί με τα μέλη του δείπνου είμαστε μία πραγματική οικογένεια.
Θα τον παρότρυνα να το δοκιμάσει έστω για μια φορά και νομίζω ότι θα ήταν αρκετό. Νομίζω ότι ο εθελοντισμός πραγματικά σου δίνει πάρα πολλά. Όταν βρίσκεσαι μπροστά, στη δράση αυτή, βλέπεις τους ανθρώπους, βλέπεις τις σχέσεις, βλέπεις μια διαφορετική ματιά των όσων έχεις συνηθίσει.
Ένα από τα παιδιά που είχαν έρθει μέσω μίας εταιρίας μας είχε πει ότι σχεδόν τους φοβόταν αυτούς τους ανθρώπους, και μέσω της δράσης μας είδε το πόσο πραγματικά εγκάρδιοι είναι.
Θα του έλεγα επίσης πως όλο αυτό είναι χτισμένο στη ζέστη, στις βροχές, στα χιόνια και τους κατακλυσμούς. Είμαι σίγουρη όμως πως αν ερχόταν έστω και μία φορά να το δει και να μας γνωρίσει, δεν θα το μετανιώσει.
Κάτι που ξεχωρίζει Το Δείπνο Αγάπης είναι ότι δεν τελειώνει η σχέση των εθελοντών μόλις τελειώσει η αποστολή τους, συνεχίζεται όμως και στην προσωπική τους ζωή. Αλήθεια, περνάτε πολύ χρόνο μαζί;
Όπως ανέφερα είμαστε πραγματικά οικογένεια, θα κάνουμε μαζί εξορμήσεις, θα κάνουμε μαζί διακοπές, θα έχουμε τις μαζώξεις μας, και τις εξορμήσεις, κυρίως το Σάββατο.
Έχουν διαμορφωθεί παρέες, έχουν διαμορφωθεί σχέσεις. Ξεφεύγουν κατά πολύ από το ξερό κλασικό που μπορεί να έχει κάποιος στο μυαλό του. Ακόμα και οι δράσεις δεν γίνονται με τον παραδοσιακό τρόπο που μπορεί να πιστεύει κάποιος, δηλαδή απέχουμε πάρα πολύ από έναν φορέα που προσφέρει κάποια πράγματα σε ωφελούμενους. Είμαστε μια ομάδα ανθρώπων που πραγματικά αγαπάνε πάρα πολύ αυτό που κάνουνε.
Θα ήθελες να μας πεις μια από τις δυσκολίες που αντιμετώπισες;
Σίγουρα απαιτεί χρόνο και συνέπεια. Έχω πάει με σπασμένο πόδι, αλλά εγώ δεν είμαι ενδεδειγμένη περίπτωση είμαι από τους πιο “σκληροπυρηνικούς” θα έλεγα, αν και υπάρχουν πολλοί άλλοι σαν εμένα.
Έχει δυσκολίες, έχει αρχικά γιατί ακριβώς είναι κάτι το οποίο είναι καθαρά εθελοντικό. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλές φορές ακόμη και ακραίες καιρικές συνθήκες όπως χιόνια και καύσωνες.
Κάθε φορά που έχει κακοκαιρία πρέπει να βιαστούμε ώστε να προλάβουμε τα ακραία καιρικά φαινόμενα και να μοιράσουμε κουβέρτες και τα απαραίτητα στους ανθρώπους που τα χρειάζονται. Νομίζω ότι σε όλους μας γίνεται ακόμα πιο έντονη η ανάγκη να είμαστε δίπλα στους ανθρώπους που φροντίζουμε ειδικά εκείνες τις μέρες που είναι πιο δύσκολες.
Μίλησες πριν για καινοτόμα πράγματα που έρχονται. Θα ήθελες να μας πεις περισσότερα σχετικά με αυτό;
Αυτή τη στιγμή είμαστε σε μια φάση διαμόρφωσης μιας κοινότητα του δείπνου. Των μελών του δείπνου για την ακρίβεια σε έναν πρώτο χρόνο. Σε δεύτερο χρόνο, θα ξεκινήσουμε από 1η Οκτωβρίου να κάνουμε μία πρόταση σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται να εργαστούν, και μας έχουν μιλήσει.
Η Κοινότητα θα ξέρει ότι δύο Κυριακές το μήνα έχουμε τις ημερίδες αυτές για τους αστέγους μας. Αρχικά θα επιλέξουμε είκοσι ανθρώπους και σε ένα τρίτο σκέλος θα επιλέξουμε τους πέντε πρώτους στους οποίους θα μπορέσουμε να βρούμε δουλειά. Όσον αφορά το εργοδοτικό κομμάτι, έχουμε ήδη κάνει κάποιες επαφές με κλάδους οι οποίοι, πρωτίστως, έχουνε ανάγκη και κάνουν χρήση ανειδίκευτου προσωπικού.
Στόχος είναι αυτή η μετάβαση να είναι ουσιαστική και πραγματική. Ένας ακόμη στόχος είναι αυτοί οι πέντε πρώτοι στους οποίους θα βρούμε δουλειά, για τρεις μήνες να μπορούν, χωρίς να υπάρχει κάποιο αντίτιμο για τους ίδιους, να διαμένουν μαζί μας σε δικό τους χώρο.
Όπως έχω ξαναπεί, θέλω να είμαστε το πέρασμά τους στην κοινωνία μέσα από μια κοινωνία που τους αποδέχεται ήδη. Να μπορέσουμε να μετατρέψουμε την επανένταξη τους στην κοινωνία, σε μία ευχάριστη διαδικασία. Έχοντας ολοκληρώσει το τρίμηνο τους, φυσικά, θα έχουν και τη δική μας αρωγή σε ότι έχει να κάνει με το καινούργιο σπίτι που θα μπουν και όλα όσα χρειαστούν.
Θέλω πραγματικά να έρχονται και να αποτελέσουν έμπνευση για τους επόμενους και να μοιράζονται βιωματικά, ως μέντορες πλέον, τη δική τους πολύ όμορφη εμπειρία. Αυτό είναι το όραμα και χαίρομαι πολύ γιατί τώρα έχει μπει το λιθαράκι και ξεκινάει. Ξεκινάμε λοιπόν με το πρώτο βήμα της διαμόρφωσης κοινότητας του Δείπνου.
Ποια θα ήταν η συμβουλή που θα έδινες στη Μαριάννα που ξεκινούσε πριν 9 χρόνια;
Να μην τα παρατήσει εφόσον είναι κάτι που έχει οραματιστεί και είναι κάτι που και μόνο στη σκέψη τη γεμίζει. Να μην παραιτηθεί από αυτό όσο δύσκολο και αν φαντάζει στην αρχή και να τολμήσει να κάνει αυτό το πρώτο βήμα που συνήθως διστάζουμε να κάνουμε και νομίζω ότι, πολύ άμεσα, από την πρώτη κιόλας φορά θα ανταμειφθεί από όλο αυτό.
Να μην φοβηθεί και να πάρει το ρίσκο, καθώς κάθε απόφαση ενέχει μιας μορφής ρίσκου. Θεωρώ πως τα θέλω μας δεν μπορεί να τα περιορίσει κανείς πέρα από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Η Γυναικεία επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα αναπτύσσεται συνεχώς. Ποια είναι η γνώμη σου για το μέλλον της και τις προκλήσεις;
Αν και έχω ιδρύσει το Δείπνο Αγάπης, εργάζομαι στην Ένωση Ανωτάτων Στελεχών Επιχειρήσεων. Εκεί λοιπόν στελέχη που διοικούν εταιρίες είναι μέλη του φορέα και ανάμεσα στα μέλη αυτά υπάρχουν και πολλές γυναίκες. Βέβαια αρκετά λιγότερες σε αριθμό από τους άντρες.
Συγκριτικά δεν έχουμε καταφέρει λοιπόν αυτό να μπορέσει να είναι ίσο, αρχίζει όμως η ψαλίδα και κλείνει. Η αλήθεια είναι πως οι γυναίκες έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ περισσότερες δυσκολίες και αυτό το λεγόμενο gender gap δυστυχώς δεν φαίνεται να έχει σπάσει τουλάχιστον όχι σε απόλυτο βαθμό.
Έχουν γίνει όμως βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Οι γυναίκες είναι πολύ δυναμικές, διεκδικούν πολύ περισσότερο, έχοντας επίγνωση των ικανοτήτων τους, καταφέρνοντας να ανταπεξέλθουν ανταπεξέρχονται, στις όποιες δυσκολίες καλείται να αντιμετωπίσει μία επιχειρηματίας. Έρευνες έχουν δείξει πως εταιρείες που έχουν στο τιμόνι και σε υψηλά ιστάμενες θέσεις, γυναικεία παρουσία έχουνε πολύ καλά αποτελέσματα και σε επίπεδα ικανοποίησης των εργαζομένων.
Η αλήθεια είναι πως μια μαμά ίσως καλείται πιο έντονα, ακόμα και κοινωνικά, να στηρίξει το θεσμό του μεγαλώματος των παιδιών. Εκεί χρειάζεται μια μεγαλύτερη στήριξη σε αυτές τις γυναίκες για να μπορέσουν παράλληλα να ακολουθήσουν και το όνειρό τους και μια επαγγελματική καριέρα και πορεία που τους αξίζει.
Και παράλληλα να μπορέσουν να έχουν όλους αυτούς τους πολλαπλούς ρόλους που καλείται μια γυναίκα να υπηρετήσει. Νομίζω πως η κοινωνία μας πλέον αρχίζει όλο αυτό να το αφουγκράζεται ολοένα και περισσότερο και είναι εξαιρετικά αισιόδοξο το ότι αρχίζουμε να κρίνουμε και να αξιολογούμε με δίκαια κριτήρια τους συνανθρώπους μας.
Εκεί νομίζω ότι κάποιες λίγο στερεοτυπικές αντιλήψεις και πεποιθήσεις ίσως το κρατούσαν πίσω. Πλέον, ειδικά τα νέα παιδιά, νομίζω ότι θα αποτινάξουν τα όποια μικρά έτσι αγκαθάκια μπορεί να κουβαλάμε.
Διαβάστε επίσης – Δείπνο Αγάπης: Προσφέροντας ζεστασιά σε όσους την χρειάζονται
